Er gebeuren zo vaak leuke dingen. Ik kan er een boek over schrijven.

“Tijdens mijn opleiding liep ik stage op kinderdagverblijf Klein Draekesteijn en ben daar uiteindelijk 47 jaar gebleven. De tijd is voorbijgevlogen. Het is een fantastische locatie. Met een vast hecht team en een mooie tuin.”

‘Zo geraffineerd’
“Kijken naar hoe kinderen met elkaar omgaan, verveelt nooit. Het zijn zulke leuke sociale wezentjes. Als ik de tweejarige Niels* verschoon, zie ik hem naar Ruben* kijken. Die zit op een populair item: de enige auto op de groep. Als ik hem met een schone luier weer op de grond zet, pakt hij een vliegtuig en gaat er heel enthousiast mee spelen. Precies op een plek waar Ruben hem goed kan zien. Als Ruben op een gegeven moment naar hem toekomt om mee te spelen, staat Niels heel snel op en gaat op de auto zitten. Zo geraffineerd.”

‘Toch maar een vak leren’
“Ik ben dol op kinderen. Toen ik vier jaar was, zei ik al: ‘Ik wil juf worden.’ Ik speelde vaak met de jongere kinderen uit de buurt. Toch wist ik het niet toen het tijd was om een opleiding te kiezen. Ik deed ook andere dingen, zoals eigengemaakte kleding verkopen. Maar het was een beetje los zand. Ik dacht: misschien moet ik toch maar een vak leren. Uit een banencheck kwam heel duidelijk: kinderopvang. Zo ben ik erin gerold.”

‘Je herkent je eigen moeder toch wel?’
“Er gebeuren zo vaak leuke dingen. Ik kan er een boek over schrijven. We hebben een nichtje en neefje van twee jaar. Hun moeders zijn een identieke tweeling. Ik kan hen moeilijk uit elkaar houden. Dus ik vraag: ‘Sam*, hoe zie jij nu wie jouw moeder is?’ Hij kijkt zijn nichtje aan met een blik van huh, je herkent je eigen moeder toch wel?! Kinderen zijn zo slim. Ook de tweejarige Bobbie*. De middelste thuis en hij wil zo graag groot zijn. Als we bij de commode staan zegt hij: ‘Marianne, kom eens dichterbij.’ Als ik buk, begint hij te lachen en zegt: ‘Zie je dat ik groter ben dan jij?’"

‘Ik ga het wel missen’
“Ik heb in die 47 jaar zoveel kinderen en ouders gezien. En ook regelmatig kinderen van kinderen die ik vroeger heb opgevangen. Dat is bijzonder. Ook al zijn ze inmiddels volwassen, die koppies haal ik er zo uit. Het werk is fysiek zwaar geworden, dus heb ik afscheid genomen. Ik ga het wel missen hoor. Maar gelukkig heb ik mijn kinderen en vijf kleinkinderen. Daar heb ik nu alle tijd voor.”

*Vanwege privacyredenen zijn de namen van de kinderen in dit verhaal gefingeerd.